Bewijsdrang

over Kleine Arcana Staven zeven

Ik herken het gevoel. Je hebt iets, een eigen plekje, jouw heuveltje en daar heb je hard voor moeten werken, dus nu ga je het verdedigen ook! De vraag rijst natuurlijk of er wel verdedigd moet worden. Ofwel wordt je aangevallen? En door wie of wat dan? Zeker wanneer je zoals ik uitgaat van de stelling dat jij alles bent op de kaart.

Manifestaties

Ik heb geleerd dat de staven aan de voorkant van de kaart een hekwerk vormen ter verdediging van het stukje land waar de vechtersbaas op staat. Met andere woorden het land is al verdedigd, vechten hoeft niet meer.

Een ander deck, the New Vision, laat zien wat de vechtersbaas ziet en dat zijn juist een boel dreigende mensen met staven. Met andere woorden, je moet vooral blijven vechten waar je voor staat!

Andermans of -vrouws successen probeer ik grootmoedig toe te juichen, maar ondertussen roert zich een groen monstertje in mij.

Maar wat als je alleen het beeld van Waite hebt. En wat als jij alles bent op de kaart? En wat als Staven dan symbolen zijn voor jouw manifestaties, resultaten van jouw daadkracht? Dan ligt het er maar net aan of je je manifestaties kunt zien en natuurlijk wat je gemanifesteerd hebt.

De staf in zijn handen lijkt de voorkeur te hebben. Maar moet je deze dan gebruiken als stok om mee te slaan? En is datgene dat je in de wereld hebt gezet een vertoon van jouw ruimte of juist een bedreiging ervan? Vergeet niet dat overtuigingen ook eigen manifestaties zijn.

⇨ Lees en leer meer over deze kaart in de kennisbibliotheek

Staven zeven

Kiezen om de staf als wapen te gebruiken is interessant. Hij had er ook op kunnen leunen of de stok kunnen planten. Vechten is direct verbonden met bewijzen. Bewijzen dat je geen slachtoffer bent. Bewijzen dat je iets kunt, dat je kunt winnen. Of domweg bewijzen dat je klappen kunt uitdelen, impact maakt. Maar met niemand anders op de kaart, aan wie wil de figuur dan wat precies bewijzen?

Bewijs-last

Tot voor kort was ik die figuur op die heuvel, om me heen zwaaiend met die staf. Ik moest en zou bewijzen wat ik waard was, wat ik kon, wat ik wist. En steeds vaker ook kwam deze kaart op mijn pad en zag ik het als bewijs dat ik vooral moest blijven verdedigen wat ik had opgebouwd.

Tot voor kort. Tot ik een businesscoach in de arm nam (Desiree en Maria van Shamanic Leadership) en ik voor het eerst écht werd uitgedaagd mijn overtuigingen onder ogen te zien. Ik kon er tientallen noemen en tegelijkertijd hadden ze één gemene deler, de overtuiging ‘Ik moet bewijzen dat ik van waarde ben’. In een volgende stap mocht ik die overtuigingen laten sterven. En hoewel het allemaal symbolisch is, merk ik verschil. Alsof ik de staf heb neergegooid en voor het eerst de tijd neem om het heuveltje waar ik op ben gaan staan eens goed te bekijken. Geen idee wat de volgende stap is, maar dit is eigenlijk best lekker.